Küçükken sanıyordum, Ay’ın kendi ışıkları olduğunu
Büyüyünce anladım, işlevinin aynadan farksız olduğunu
Ay ne büyük yalancı çıktı böyle
Artık ona inanamam Güneş,
Bunu ona sen söyle
Büyüdükçe bir yalancı daha keşfettim
Adı, mutluluk
Çocukken en ufak şeyde yanımdaydı
Oyun oynarken her anımdaydı
Bilememişim, o da başka bir yalancı Ay’dı
Büyüdüğüm her gün usul usul avcumdan kaydı…
Gençliğimdeyim, artık ne içimde ne de yanımda
Sanıyorum ki elimi uzattığım içi boş kapıların ardında
Yanılmışım, yanılgının pişmanlığı var kapılarda
Mutluluk ise hüznün arkasında,
Benden saklanmakta…
– Umut Deniz Gök
Comments