OLMAYA YAKIN KALMADAN

Avazının yettiği kadar bağırıyorken sesinin içine yetmediği oldu mu hiç? Anlatamadığın? Ya içerlerde biri zaten anlatmanı istemiyorsa? Sorularının cevaplarını sormadan sen belirlediysen, anlatamazsın onlara, istemezler anlamayı ama isteseler de anlayamazlar. Sen senden olmadan, olmaya yakın kalmadan anlayabildin mi benliğinde olagelen devinimi? Başkasından ummadığın yaratılmış insanlık belki de içlerinde değil, artık senin aramıyor oluşundadır. Kendine döndüğünde rahata ermende saklıdır; senin bu kalıcı olmayan hayatta nerede, hangi çizgide durduğun.

Kendine ait belirlediğin ve canını yaka yaka seni sen olmaya iten bir yalnızlık var sende, senin bile sonradan fark ettiğin o huzura yakın haller işte. O hallerde sana sen gerek belki de tam bir insansızlık halinde. Yaratılan yaratılmışa gölge etmese, karanlıkların manası kalmaz belki de. Sen ışığın altında gölgeye saklanmazsın, o yaratılanların huzursuz sesleri olmasa. Kulakların ayırt edemez bu sesleri seni duymazdan geliyor sanırlar, sen gerçekten duymuyorken onlara kendini anlatamazsın. Yapma. Yapmamalısın.

Gereği görülmeyen bir çabasız yorgunluğa girmektir bu, yıllardır isim aranan olaylar silsilesi. Sana manasız gelen, asla içinde kendine oturacak bir tahta sandalye bulamadığın. İnsan kendine yer bulamıyor diye sevinir böyle durumlarda ve sen bereket versin aymışsın o ışığın altındaki gölgede. Kendi kendine fark etmiş, farkın farkındalığını kendi ruhunla beslemişsin herkesin gözleri önünde sessizce. Görmek anlamak anlamına gelmez onlar adına, sakın medet umma. Zamansallıkta önceleri canını yakan şeyler ne zamandır yolunda rahat etmeni sağlayan yaşam bağları oldu?

Her yaşanılan can yangınının kendinden olmadığını aydın mı o gölgende? Yağmur sesleri sana eşlikçiyken korkma sen ağlamaktan. Elinden gelenin senden geldiğini ve sonuna kadar gitsen de seni incitmeyeceğini biliyor seni yaratan. Elinden gelen; ruhunun özünden dışarıya yansıyandır. Yansımalara güven, onlar ki yalansızdır. Salt olan gözün gördüğü, kendini ele veren nüanslardır. O anları görmek için kanıta gerek yok; gerçekten gören gözler adına.

Melek Zehra BALCI