Yalnızlığımın sıcak yüzlü arkadaşına,
güzel dost Anıl Çetinel Örselli’ye ithaf edilmiştir.
Kimse bilmezdi, nereye dökülürdü içimin çarşambaları
Hep akşamüstleri kaybolurdu bavullar
Islak gelinciklere kalırdı balkonlarımız
Kirpiklerimiz aynalarda buruşurken
Anladım ki insan eskiyen bir eşyadır insanda
Böyle yazılmalıydı duvarlarına her evin
Comments