Yalnızlık

Şimdi kendine ait bir odan var. Bir mutfağın ve bir banyon! İyi geceler öpücükleri sona erdi! Alman gereken izinler zaman aşımına uğradı! Her şey farklı hissettirirken aynı tonda çalıyor. Masada tek başına oturuyorsun ve kendi sesinin tonunu unutuyorsun. Fotoğrafta bir tek sen olacaksan ne anlamı var ki çerçevelerin dolmasının. Gözyaşlarını kimse görmüyor her zamanki gibi saklanmama gerek yok. Kırmızı ile yeşil uymazsa sorun değil. Sarı tavanlar ve mor duvarlar. Eğer biri beğenmeyecek olursa bu sorun teşkil etmez. Gece olduğunda tüm sessizlikle kalacak olanlar onlar değil. Duvarların iyi ki sesleri yok. Konuşsalardı acıklı günleri nasıl anlatırlardı? Sessizliğin içerisinde kalk ve arkanda bıraktığın dağınıklığı kimsenin toparlamayacağını hatırla. Haftanın beş günü on saat istemediğin bir düzenin parçası ol. Eve geri dön sessizliğin seni yutmasına izin ver. Artık eski partiler yok. Zaman geçip gitti! Kimsenin tutamadan gökyüzüne kaçan bir balon gibi. Kitaplıktaki tüm kitaplar kendilerine ait kalemlerle çizilmiş. Halıdaki dondurma lekesi için kızacak kimse yok. En son ne zaman kulağın sesini işitti? Yüksek ses rahatsız edici. Tek kişiyken düzinelerce bardak ne işe yarar ki? Gece oldu! Seni kovalayacak hayaletlerin devri geçti. Televizyon karşısında uyuklama! Tutulmuş bir boyun! Tüm acıya rağmen kalk ve hayatın için çalış. Düzeltilecek tüm her şey geçmişte kaldı. Sana ait olmayan yaşamlar seni mutlu edemezler. Bir zamanlar hayalin olan her şey şimdilerde zulmün ta kendisi. Bu sadece yaşamın bir parçası. Seçilen yol karanlığa evrildi. Geleceğin ne hale geleceğini kimse bilemezdi. Tahminler yaşatıldı. Bahisler oynandı ve hep birileri kaybeden taraf olarak kaldı. Kendini mutlu etmek için yalanlar sayıkla. Küller toprağa karıştı! Ardında bıraktığın her şey çöpe gidecek. Çünkü artık yalnızlığa mahkumsun. Ve sana bunu hatırlatacak kimsen kalmadı.