Daha ne kadar sınanacak bu beden acının ateşiyle?
Kaç gece titreyecek gözleri sessizce…
Geçmişin penceresinden hep mi bakacağız hüzünle?
Bu yürek daha ne kadar böyle kalacak ıssızca…
En yalnız kula bile bir eş gerek,
Bitmez bu ömür, böyle yüreğimizdeki her şeyi tüketerek
Hayat zor, insan yalnız kalmaya alışıyor
Yalnız kaldıktan sonra arkadaş bulunca tekrar yalnızlığa alışamıyor
Sevgi, hüzün, korku ve yalnızlık gerek ruhlara
Çok alışma kalabalıklara, arkadaşlara
Gün sonunda bakınca önündeki manzaraya,
Diyorsun, yalnız yaşamış bu ruh yıllarca…
Yeni insanlar çıkıyor karşına, alışmak zor
Alıştıktan sonra vazgeçmek daha zor
Ama alışmaya çabalamalı
Hayat böyle yalnız sonlanmamalı…
Gün geçiyor, yeni insanlar çıkıyor önüne
Önce dur, dön bak kimi gömmüşsün dününe
Ardından bak karşındakinin yüreğine,
Görebiliyorsan içinde sevgi, dök ortaya kendi yüreğini de…
Yarın güzel olacak mı bilinmez
Ancak umutla bakılmazsa da bu hayat çekilmez
Gözden düşen düşmüştür, artık geri yükselemez
Herkes görmeden birbirini hissedemez…
👏👏👏